Image : Vikalpa File
රැයෙන් දවාලට වන අපමණ නින්දා
ඇහෙන්නට ලොවට වීණා තත සින්දා
දැයෙන් සමු අරන් යන්නට බැරි හින්දා
බියෙන් මුදාලන හඬකට පද බැන්දා
එකට පියාපත් විහිදුව විහඟුන්නේ
දෙකට නැවී රජවාසල පිළිකන්නේ
දෙමළ රුහිරු බී කුරහන් රොටි කන්නේ
අපට නුඹ ම මිස වෙන කවුරුද ඉන්නේ
උතුර නැගෙනහිර මළගෙදරක් වැන්නේ
උතුර උතුර කඳුළැලි සුළි කැරකෙන්නේ
උතුර දකුණ අමතක වුණු කෙසරුන්නේ
වතුර පොදක් වත් කොහොමද ඉල්ලන්නේ
එහෙව් රටක ඇස් අරවන හඬක් ඇතී
දෙඇස් ඇරුණු කල රැය වුවත් නිදි නැතී
පහත් කෙරුණු අත් එසවෙන දිනක් වෙතී
දහස් දස දහස් ගණනින් රොද බඳිතී
අචපල ස්වර අතර අචපල පද ඇතිරූ
කටහඬ අතට අරගෙන ලෙලවන සොයුරූ
රජුනට එරෙහි සටනට බිජුවට වැපිරූ
රජරට උපන් රජු නුඹ මිස වෙන කවුරූ
සාදු හදවතින් නැඟ එන අනුරාව
නෑසු දෙසවනින් ඉන්නට හැකිවාද
දෑත ඔසවමින් නුඹ අඬගැසුවාම
ඈත දුරක හිටියත් අපි නුඹ ගාව
රැයේ මොන හඳක් නැඟුණත් වෙඩි වදිනා
පයේ හැපෙන තරමට අඳුරම ගලනා
බියේ නොඉඳ අත්මිදුමට ගී ගයනා
ජයේ නුඹම පමණෙකි, ඔව් නුඹ පමණා
මංජුල වෙඩිවර්ධන
2013 නොවැම්බර් 16
