අපේ නායකයන් ගැන යම් තක්සේරුවක් අපට තිබේ. ඒ තක්සේරු නිවැරදි යැයි ද අපි උපකල්පනය කරමු. උදාහරණයක් වශයෙන්, ධනපති ලිබරල් ආර්ථිකයක් තුළ දීර්ඝ කාලීන දැක්මක් ඇතිව කටයුතු කළ හැකි දේශපාලඥයා රනිල් වික‍්‍රමසිංහ බව ඇතැම්හු කියති. මේ ලියුම්කරු ද කාලයක් ඒ මතය දැරුවේය. මෙසේ කියන විට, රැඩිකල් යැයි කියා ගන්නා බොහෝ වාමවාදීන් ‘ඕක තමයි අපි කිව්වේ’ යැයි මට කෝචොක් කිරීමට ඉඩ තිබේ. එහෙත්, ඔවුන්ගේ රැඩිකල් දෘෂ්ටිවාද සහ ඒ දෘෂ්ටිවාද නියෝජනය කරතැයි ඔවුන් සිතන පක්ෂ සහ පක්ෂ නායකයන් සම්බන්ධයෙන් වන ඔවුන්ගේ උපකල්පන ගත්තත්, ඒවායේ වලංගු භාවය දැඩි පරීක්ෂාවකට ලක්වන අවස්ථාවක මීට වෙනස් ආනිශංසයක් ලැබෙතැයි සිතිය නොහේ. මේ දෙක අතර ඇත්තේ එක වෙනසක් පමණක් විය හැකිය. එනම්, මේ දක්වා ඉගිල්ලී ඇති කොක්කුන්ගේ සුද පැහැදිළිව දැක ගැනීමට හැකිව තිබීම සහ තවම ඉගිල්ලී නැති කොක්කුන්ගේ සුද බලා ගැනීමට ඉගිල්ලෙන තෙක් බලා සිටීමට සිදුවීම ය.
දවස ගානේ පන්සල් යන දේශපාලඥයා සහ පන්සල් නොයන මුත් පැවිද්දෙකු අපරාධයක් කළ විට පන්සලේ නාමයෙන් ඒ පැවිද්දාව හොරෙන් ආරක්ෂා කිරීමට කටයුතු කරන දේශපාලඥයා අතර වෙනසක් ඇතොත් ඒ, දිනපතා පන්සල් යන දේශපාලඥයාට වඩා අර කියන අපරාධකාර භික්ෂුව හොරෙන් ආරක්ෂා කිරීමට කටයුතු කරන පන්සල් නොයන දේශපාලඥයා ධනපති ලිබරල් ක‍්‍රමයට වැඩි විනාශයක් කරන තැනැත්තෙකු වීම පමණි. ඇස්පනාපිට හොරකම් කරන සහ දූෂණයේ යෙදෙන දේශපාලඥයාට වඩා, තමන් සොරකම් නොකරන මුත් හොරකම් කරන දූෂිතයන්ව දේශපාලනික හේතු මත රහසින් ආරක්ෂා කරන දේශපාලඥයා ධනපති ලිබරල් ක‍්‍රමයට වඩාත් හානිකර ය.
මන්ද යත්, ලිබරල්වාදය පිළිබඳ විශ්වාසය මෙවැනි දේශපාලඥයන් නිසා සමාජයකින් අතුගෑවී යන නිසා ය.
රනිල් වික‍්‍රමසිංහ ජාතිවාදී දේශපාලඥයෙකු නොවේ. මෑත කාලයක ජාතිවාදී අදහස් සිය දේශපාලනය සඳහා ඔහු පාවිච්චි කොට නැත. ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර භික්ෂුව දිගන පැත්තේ ජාතිවාදී කලකෝලාහලවලට උඩගෙඩි දුන් පුද්ගලයෙකි. ඊට කලින් ඒ භික්ෂුව රාජපක්ෂ පාලන කාලය තුළ අලූත්ගම ප‍්‍රදේශයේ තවත් මුස්ලිම් විරෝධී විනාශයක් ඇති කොට තිබුණි. දිගන සිද්ධි සම්බන්ධයෙන් සහ වෙනත් වැරදි කිහිපයක් සම්බන්ධයෙන් මේ භික්ෂුව අත්අඩංගුවට ගැනීමට නියමිතව තිබුණි. රටට සැළ කෙරුණේ ඔහු සොයා ගත නොහැකි තැනක සැඟවී සිටින බවකි. එහෙත් ඔහු සිටින ස්ථානය පොලීසිය දැන සිටියේය. හැබැයි, ඔහු අත්අඩංගුවට ගැනීම, දේශපාලනික අනුමැතිය නොලැබීම නිසා දින ගණනක් දිග් ගැස්සුණි. අවසානයේ, විවිධ පාර්ශ්ව වෙතින් එල්ල වෙමින් පැවති දැඩි පීඩනය හේතුවෙන් ඔහුව අත්අඩංගුවට ගැනීමට නියමිත දිනයේ ඔහු උසාවියට භාර විය. එදාම ඔහුට අධිකරණයෙන් ඇප ලැබිණ.
මේ සමස්ත නාටකයේ පිටපත ලියා අධ්‍යක්ෂණය කෙළේ, රනිල් වික‍්‍රමසිංහ අගමැතිවරයාගේ උපදෙස් මත, පොලීසිය භාර එවක ඇමති සාගල රත්නායක විසිනි.
දැන් අපට ප‍්‍රශ්නයක් මතුවෙයි. ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර භික්ෂුව මුස්ලිම් විරෝධී හිංසන දේශපාලනය සඳහා දැනුවත්ව පාවිච්චි කළ රාජපක්ෂලා සහ එම භික්ෂුව ජාතිවාදය සඳහා පාවිච්චි නොකළ එහෙත් නීතියේ රැුහැනෙන් ඔහු මුදා හැරීමට කටයුතු කළ රනිල් වික‍්‍රමසිංහ නැමැති ජාතිවාදී නොවන ලිබරල් දේශපාලඥයා අතර විශාල වෙනසක් තිබේ ද?
ජාතිවාදය රෝගයක් කරගෙන සිටින ප‍්‍රමුඛ පෙළේ ක‍්‍රියාකාරී දේශපාලඥයන් අතර විමල් වීරවංශ විශේෂිතයි. හොරකම, දූෂණය, අක‍්‍රමිකතාව සහ අනීතිකත්වය පිටුදැකීම යහපාලන ආණ්ඩුවේ සුසමාදර්ශයයි. විමල් වීරවංශ හොර පාස්පෝට් එකකින් රට යාමට සැරසෙද්දී කටුනායක ගුවන් තොටුපොළේදී අත්අඩංගුවට ගැනුණි. රනිල් වික‍්‍රමසිංහ එක ටෙලිෆොන් කෝල් එකකින් විමල් වීරවංශ රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත වීමෙන් වැළැක්වූයේය. ජාතිවාදය දේශපාලනය කර ගත් විමල් වීරවංශව, ලිබරල්වාදය දේශපාලනය කර ගත් රනිල් වික‍්‍රමසිංහ විසින් නීතිය නවා අක‍්‍රමිකව නිදහස් කොට යැවීම අප භාරගත යුත්තේ කෙසේ ද?
මේ නරුම පූර්වාදර්ශය දැන් අධිකරණය තුළ දිග හැරෙන ආකාරය ඔබ දන්නේ ද? විමල් වීරවංශ මීගමුව මහේස්ත‍්‍රාත් අධිකරණයට ඉදිරිපත් කෙරුණේ 2015 ඔක්තෝබර් මාසයේ දවසක ය. එදා සිට මේ දක්වා ඔහුගේ නඩුව කැඳවා ඇත්තේ වසරකට දෙවරක් පමණි. එනම්, නඩුව කල් දැමෙන්නේ මාස හයක් වැනි දීර්ඝ කාලයකින් බව ය. අවසාන වරට නඩුව කැඳවූයේ පසුගිය ජනවාරි 30 වැනි දා ය. එදා, ලබන ජුනි මාසය දක්වා, එනම් මාස පහකටත් එහා දිනයකට නඩුව කල් දැමුණි. මෙසේ දීර්ඝ කාලයකට නඩුව කල් දැමෙන කිසි අවස්ථාවක රජය වෙනුවෙන් පෙනී සිටි නීතිඥවරයා/වරිය මෙවැනි සරළ නඩුවක් එසේ කල් දැමීම කෙරෙහි තම විරෝධතාව දක්වා නැත. හොර පාස්පෝට් එකකින් රට යාමට තැත් කොට හසුවන වෙනත් ඕනෑම සාමාන්‍ය පුරවැසියෙකුගේ නඩුවක් මාස දෙකක් හෝ තුනක් වැනි කෙටි කාලයක් තුළ අසා අවසන් කෙරේ. මෙය, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ හෝ රජයේ නීතිඥවරයා/වරියගේ වරදක් වශයෙන් දකින පුද්ගලයන් දකින්නේ රූකඩය මිස, ඒ පසුපස ඇති නූල නොවේ. ඇතැම්හු නූලත් දකිති. එහෙත් නූල මෙහෙයවන ඇඟිල්ල නොදකිති. විමල් වීරවංශව එදා ආරක්ෂා කෙළේ වුව ද, දැන් මේ කියන නඩුව අසාමාන්‍ය ලෙස කල් යාමේ රෝගයට රනිල් වික‍්‍රමසිංහගේ සම්බන්ධයක් නැති බව මගේ විශ්වාසයයි. එහෙත්, මුල් පාපය හෙවත් විමල් වීරවංශව රැුහැනින් මුදවා නිදහස් කොට යැවීමේ වරද ඔහු සිදු කොට ඇති නිසා, මේ වරදටත් ඔහු වගකිව යුතු වෙයි.
මෙවැනි දේශපාලනයක් මහින්ද රාජපක්ෂ හෝ මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන සම්බන්ධයෙන් පුදුමයට කාරණයක් වශයෙන් ගත යුතු නැත. එහෙත් ලිබරල් ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදයක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටිතැයි කියන, නීතියේ ආධිපත්‍යයක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටිතැයි කියන රනිල් වික‍්‍රමසිංහ වැන්නෙකු එසේ කිරීම අප තේරුම් ගන්නේ කෙසේද?
මේ සියලූ කාරණා කල්පනාවට ආවේ, ශ‍්‍රී ලංකන් ගුවන් සේවය පිළිබඳ කරුණු විමර්ශනය කරන ජනාධිපති කොමිසම ඉදිරියේ පසුගිය දින කිහිපයේ දිග හැරුණු ලොමු දැහැගැන්වෙන කාරණා කිහිපයක් නිසා ය. ලංකාවේ සැබෑ ධනපති ලිබරල් දේශපාලඥයෙකු මේ මොහොතේ බෙහෙතකටවත් ලංකාවේ සොයා ගැනීමට නැති බව, විශේෂයෙන් අගමැති පුටුවේ එවැනි දේශපාලඥයෙකු මේ මොහොතේ නැති බව මට පසක් වුණේ, ඒ කරුණු දැන ගත් මොහොතේ ය.
ශ‍්‍රී ලංකන් ගුවන් සමාගම බද්දට ගෙන තිබුණු ගුවන් යානා 14 ක බදු කාලය අවසන්ව තිබේ. බද්ද අවසන් වූ සැණින් ඒ යානා ඒ අයිතිකරුවන්ට ආපසු භාර දිය යුතුය. නිවසක බද්දක් අවසන් වූ පසු ඒ නිවස හිමියාට ආපසු නිවස භාර දෙන්නා සේ ය. එහෙත් මේ කියන බදු කාලය අවසන් වීමෙන් පසුවත් අපේ බලධාරීන් ඒ ගුවන් යානා ආපසු භාර දී නැත. ඔබ දැන් මෙසේ සිතන්ට පුළුවන. තව ටිකක් ඒ යානාවලින් වැඩිපුර වැඩ ගන්ට ඇති. සිංගප්පූරුවට, එංගලන්තයට, ඇමරිකාවට හෝ වෙනත් ගමනාන්තතයකට මේ යානා ඒ කාලය තුළත් ‘මාටියා පාරේ’ දුවමින් යම් ලාභයක් ලබන්ට ඇති. නැත. බද්ද අවසන් වීමෙන් පසු එක ගුවන් සැතැප්මක්වත් දිවීම සඳහා ඒ යානා කිසිවක් පාවිච්චියට ගෙන නැත. ඒ මුළු කාලය තිස්සේම ඒවා තිබී ඇත්තේ මහ පොළොවේ ගාල් කොට ය. එසේ කිසි වැඩකට නොගෙන එකී යානා ‘පාක් කරගෙන’ සිටීම නිසා වන්දි වශයෙන් ඒවායේ අයිතිකරුවන්ට අප ගෙවා ඇති මුදල කොපමණදැ යි ඔබ දන්නේද? ඒ, ඩොලර් මිලියන 12 කි. හෙවත් රුපියල් බිලියන 1.72 කි. මේ සහගහන අපරාධය සිදුව ඇත්තේ 2006 සහ 2018 කාලයේදී ය. එනම්, යහපාලන ආණ්ඩුවේ අවුරුදු දෙකක කාලයකුත් ඊට අයත් ය. ඒ මුළු කාලය පුරාම මේවාට නිකරුණේ අපේ මුදල් ගෙවා ඇත්තේ, ආපසු භාර දීමට කලින් ඒවායේ කිරීමට නියමිත අලූත්වැඩියා කටයුතු නොකර තිබීම නිසා බව අධිකරණයේදී කියැවුණි. එහෙත් මේ කියන ගුවන් සමාගමේ ඉංජිනේරු අංශ තිබේ. පරිපාලන අංශ තිබේ. ව්‍යාපාර සැලසුම් අංශ තිබේ. ඒවායේ සේවය කරන පුද්ගලයන්ට, රජයේ වෙනත් ආයතනවල සේවකයන්ට වඩා ලක්ෂ ගණනින් වැඩි වැටුප් සහ වෙනත් දීමනාත් ගෙවනු ලැබේ. අති දක්ෂ සහ කාර්යක්ෂම ලිබරල් දේශපාලඥයෙකු, රට ගොඩගැනීමේ ආර්ථික විජ්ජාව තමන් සතුව ඇතැයි කියන දේශපාලඥයෙකු අගමැති පුටුවේ වාඩි වී සිටින රටක මෙවැනි දෙයක් සිදු විය හැකි ද යන ප‍්‍රශ්නය මගේ සිතේ මතු විය.
2009-2014 කාලය තුළ හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්ෂ ශ‍්‍රී ලංකන් ගුවන් සමාගමට රුපියල් මිලියන 122.3 ක පොල්ලක් තබා ඇත. මෙය සිදුව ඇත්තේ මහින්ද රාජපක්ෂ තමන් වෙනුවෙන් වෙන් කර ගත් ගුවන් ගමන් සඳහා නියමිත ගෙවීම් පැහැර හැරීම හේතුවෙනි.
දැන් ඔබට මෙසේ සිතෙන්ට පුළුවන. දිනපතා ලන්ඩන් නුවරට පියාසර කරන මගී ගුවන් යානයක රටේ ජනාධිපතිවරයා ‘ටිකට් නැතිව’ ගිය පමණින් රටට විය හැකි ආර්ථික අනර්ථයක් තිබේද? ඔහු ගියේ කොහොමත් හිස්ව යාමට නියමිතව තිබූ ආසනයක වාඩි වී නම්, ඔබේ ප‍්‍රශ්නය අර්ථවත් විය හැකිය. නැත, ඔහු ගියේ අප පියාසර නොකරන වෙනත් ගමනාන්තයන්ට ය. එහි අදහස වන්නේ, මුළු ගුවන් යානයම ඔහුගේ ගමන වෙනුවෙන් වෙන් කරගෙන ඇති බව ය. ඒ ගමනට ‘ටිකට් අරගෙන යන’ සාමාන්‍ය මගීන් එක් කර නොගන්නා බව ය. ඒ ස්ථාන කිහිපයක් මෙසේ ය: දකුණු අප‍්‍රිකාවේ ජොහැන්ස්බර්ග්, ඊශ‍්‍රායලයේ ටෙල් අවිව්, බොලිවියාව සහ රෝමය වැනි තැන් ය.
2013 දෙසැම්බර් මාසයේ ජොහැන්ස්බර්ග් නුවරට ගිය අපේ ශ‍්‍රී ලංකන් ගුවන් යානයේ ජනාධිපතිවරයා ඇතුළුව ගමන් ගත්තේ 26 දෙනෙකු පමණි. ඒ සඳහා රුපියල් මිලියන 36 ක් ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලය ගෙවා තිබේ. එහෙත් ‘ඒ. 340’ වර්ගයේ ගුවන් යානයක් වන මෙහි ආසන 243 ක් තිබේ. අප යම් ගමනක් යාම සඳහා බස් රථයක් කුලී පදනම මත කලින් වෙන් කරවාගෙන ගමනක් යන්නේ නම්, ඒ බස් රථයේ මුළු ආසන ප‍්‍රමාණයට සරිලන මුදලක් ගෙවනවා විනා, ගමන යන්නේ අපි පස් දෙනෙකු හෝ දහ දෙනෙකු පමණකැයි කියා ඒ පිරිසට පමණක් මුදල් ගෙවන ව්‍යපාරයක් ලෝකයේ නැත.
2014 ජනවාරි මාසයේ ඊශ‍්‍රායලයේ ටෙල් අවිව් නුවරට මහින්ද රාජපක්ෂ ගියේය. ඔහු සමග ගුවන් යානයේ ගියේ 48 දෙනෙකු පමණි. ඒ සඳහා රුපියල් මිලියන 46.3 ක් ගෙවා තිබේ. මේ ගුවන් යානයේ මුළු ආසන සංඛ්‍යාව 312 කි. මෙය, ජෝර්දානයේ අම්මාන් නුවර ගොඩ බැස්සුවේය. එහිදී කොළඹින් ගිය පුද්ගලයෝ 42 ක් එහි නතර වූහ. එතැන් සිට ටෙල් අවිව් නුවරට ගියේ 6 දෙනෙකු පමණි.
මේ ආකාරයට 2014 ජුනි මාසයේ ජනාධිපතිවරයා බොලීවියාවට ගියේය. ඒ, 39 දෙනෙකු සමග ය. යානයේ ආසන 312 ක් තිබුණි. ඒ ගමන් වාරයෙන් ශ‍්‍රී ලංකන් ගුවන් සේවයට අත් වු පාඩුව රුපියල් මිලියන 57 කි. එසේම 2014 ඔක්තෝබර් මාසයේ මගී ආසන 312 ක් සහිත ගුවන් යානයකින් මහින්ද රාජපක්ෂ තවත් 69 දෙනෙකු සමග රෝමයට ගියේය. ඒ සඳහා නොගෙවා පැහැර හැර ඇති මුදල රුපියල් මිලියන 43.4 කි.
යහපාලනය බලයට විත් දැන් අවුරුදු 4 කි. දූෂණය සහ නාස්තිය පිටුදැකීම එම ආණ්ඩුවේ ප‍්‍රතිඥාවන් ය. හිටපු ජනාධිපතිවරයාගේ මෙම නාස්තිය ගැන ලිබරල් ධනපති නායකයෙකු වශයෙන් ගැනෙන රනිල් වික‍්‍රමසිංහ අගමැතිවරයා ගත් ක‍්‍රියාමාර්ග කවරේ ද? මහජන දේපළ කොල්ලකෑ සිද්ධීන් දැන ගැනීමට ජනාධිපති කොමිසමක් එන තෙක්ම මහජනතාව බලා සිටිය යුතු ද? මීට අගමැතිවරයා දෙන පිළිතුර මම දනිමි: ‘දැන් කොමිසමක් පත්කරලානේ තියෙන්නේ. ඒකේ වාර්තාව ආවහම අපි ඒ ගැන කටයුතු කරනවා.’
සිංගප්පූරු ගුවන් සමාගම ලෝකයේ පළමු පෙළේ ගුවන් සමාගමක් බවට වසර කිහිපයක් තුළ පත්කළ ලී ක්වාන් යූ නැමැති රාජ්‍ය නායකයා ඒ ප‍්‍රාතිහාර්ය කිරීම සඳහා බාර දුන්නේ ලංකාවේ උපන් දෙමළ ජාතිකයෙකුට ය. ඔහු ලී ක්වාන් යූ ගේ නෑයෙකු හෝ මිතුරෙකු හෝ නොවුණි. අපේ ශ‍්‍රී ලංකන් ගුවන් සේවය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා සිය මස්සිනාට භාර දුන්නේය. ඊළඟට රනිල් වික‍්‍රමසිංහ එය සිය යහළුවන්ට භාර දුන්නේය.
පසුගිය සතියේ ‘දි අයිලන්ඞ්’ පුවත්පතට කැප්ටන් එල්මෝ ජයවර්ධන ලියා තිබූ ලිපියක් මෙහිදී මගේ මතකයට නැගෙයි. ඔහු අවුරුදු විස්සක් සිංගප්පූරු ගුවන් සමාගමේ නියමුවෙකු වශයෙන් සේවය කොට තිබේ. වරක් ඔහු පැදවූ ගුවන් යානයක සිංගප්පූරු අගමැති ලී ක්වාන් යූ ගමන් ගෙන ඇත. එය සාමාන්‍ය මගීන් ගමන් ගන්නා ගුවන් යානයකි. ෆ‍්‍රැන්ක්ෆර්ට් ගුවන් තොටුපොළෙන් අගමැතිවරයා බැස ගිය පසු ඔහු ගැන එල්මෝ ජයවර්ධන ගුවන් තොටුපොළ නිලධාරියෙකුගෙන් විමසා තිබේ. මොස්කව් නුවරට යාම සඳහා බි‍්‍රටිෂ් එයාවේස් ගුවන් යානයක් සඳහා තව පැය දෙකක කාලයක් ෆ‍්‍රැන්ක්ෆර්ට් ගුවන් තොටුපොළේ අගමැතිවරයාට රැුඳී සිටීමට ඇති බව නිලධාරියා කියා තිබේ. එවක සිංගප්පූරු ගුවන් සමාගමට ‘බෝයිං 747’ වර්ගයේ ගුවන් යානා 50 ට වැඩි සංඛ්‍යාවක් තිබියදීත්, අගමැතිවරයා ගියේ මගීන් ගමන් ගන්නා සාමාන්‍ය යානයක මිස, තමන් වෙනුවෙන් වෙනම වෙන් කර ගත් යානයක නොවේ.
වැඩවසම් නායකයන් නහුතයක් සිටින රටකට, නිදහස ලබා වසර 71 කට පසුව පවා සැබෑ ධනපති ලිබරල් නායකත්වයක් ගොඩනගා ගැනීමට නොහැකි වුයේ මන්ද යන ප‍්‍රශ්නයට ලැබෙන පිළිතුරම, සැබෑ වමක් ගොඩනගා ගැනීමට අපට නොහැකි වුයේ මන්ද යන්නටත් වලංගු විය හැකි බව මගේ විශ්වාසයයි.
ගාමිණී වියන්ගොඩ | Gamini Viyangoda
