iMage: easterneye/Family members of inmates react outside the prison, following unrest at Mahara Prison, on the outskirts of Colombo, Sri Lanka November 30, 2020. REUTERS/Dinuka Liyanawatte
2008 දෙසැම්බර් මස සිට, මහනුවර මානව හිමිකම් කාර්යාලය (HROK) විසින් ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් දිනය සැමරීම අරමුණු කරගනිමින් මානව හිමිකම් සම්මාන ප්‍රදානය කිරීම ආරම්භ කරන ලදී. එදින සම්මානයට පාත්‍ර වූ වෛද්‍යවරු දෙදෙනෙක්, පූජකයෙක්, කන්‍යා සොයුරියක්, හමුදා නිලධාරියෙක්, පොලිස් නිලධාරියෙක්, ලිංගික දූෂණය හෝ වධහිංසාවට පත්ව දිවි ගලවාගත් පුද්ගලයන් මෙන්ම වධහිංසාවට ලක් වූ වින්දිතයන්ගේ මව්වරු හා බිරින්දෑවරු අතර සම්මානලාභියෙකු ලෙස මා ද විය. එහි බහුතරය කාන්තාවන් ය. එතැන් සිට, HROK විසින් මානව හිමිකම් විශිෂ්ටතා සම්මාන ප්‍රදානය කිරීම හරහා ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් දිනය සැමරීමේ සම්ප්‍රදාය අඛණ්ඩව පවත්වාගෙන ආයේය. 2008 වසරෙන් පසු HROK විසින් මෙසේ පැවැත්වූ මානව හිමිකම් සම්මානලාභීන් අතර, බන්ධනාගාර නිලධාරියෙක්, මාධ්‍යවේදියෙක්, නීතිඥයන්, මානව හිමිකම් ක්‍රියාකාරීන්, ලිංගික දූෂණය හෝ වධහිංසාවට පත්ව දිවි ගලවාගත් පුද්ගලයන් රැසක්, මෙන්ම 1980 අගභාගයේ සිට අතුරුදන් වූ පුද්ගලයන්ගේ පවුල් ද වේ. සම්මානලාභීන් අතර මෙරටේ නොයෙක් ප්‍රදේශ නියෝජනය කරන සිංහල, දමිළ, මුස්ලිම් පිරිමි මෙන්ම කාන්තාවන් ද වේ.
2008 සිට HROK විසින් සංවිධානය කළ ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් දින සැමරුම් පමණක් නොව, ඔවුන් විසින් සංවිධානය කළ වෙනත් මානව හිමිකම් වැඩසටහන්වලට ද නිරන්තරයෙන් පාහේ සහභාගී වී ඇත්තෙමි. එහි අධ්‍යක්ෂක සහ කුඩා නමුත් කැපවීමෙන් වැඩ කරන කාර්යක්ෂම කණ්ඩායමෙන් මානව හිමිකම් පිළිබඳ මගේ ක්‍රියාකාරීත්වය පවත්වාගෙන යාමට ද බොහෝ සෙයින් ආභාෂය සහ ධෛර්යය ලබා ඇත. විශේෂයෙන්ම ඔවුන්ගේ විවිධ වූ ප්‍රවේශ මෙන්ම අයිතිවාසිකම් කඩකිරීමට ලක් වූ පුද්ගලයන් සහ අනතුරට පත් වින්දිතයන්ගේ පවුල්, ක්‍රියාකාරීන් හා මාධ්‍යවේදීන් පිළිබඳව ඔවුන්ගේ අති-මානුෂීය, ආදරණීය, දයාබර ආකල්පය ද ඇතුළුව ඔවුන්ගෙන් මා උගත් දෑ බොහෝ ය. සිරකරුවන්, සිරභාරයෙන් මිදී ආ පුද්ගලයන්, ඔවුන්ගේ පවුල් සහ බන්ධනාගාර නිලධාරීන් සමග සිදුකරන වැඩකටයුතු ඔවුන්ගේ වඩාත් කැපී පෙනෙන කාර්යභාරය වේ.
මේ වසරේ ද, දෙසැම්බර් 11 වැනි දින මහනුවර දී පවත්වන්නට යෙදී තිබුණු ඉහත කී වාර්ෂික ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් දින සැමරුම් උළෙලට සහභාගී වීමට මම අපේක්ෂා කළෙමි. තරුණ ක්‍රියාකාරීන් සහ මාධ්‍යවේදීන් මා සමග මේ උත්සවයට සහභාගී වීමට සැලසුම් කොට සිටියහ. මෙවර එහි තේමාව වූ “සිරකරුවන්ගේ ගරුත්වයත්, මානුෂීය තත්ත්වයන් සඳහා ඔවුන්ගේ අයිතීන් තහවුරු කරනු” යන්න අප ආකර්ෂණය කළ සහ එමෙන්ම අපට හුරුපුරුදු එකක් විය. හිටපු සිරකරුවන්, සිරකරුවන්ගේ පවුල්, ආගමික නායකයින්, පූජ්‍ය පක්ෂය, නීතිඥයන්, එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ නිලධාරීන්, පොලිස් හා බන්ධනාගාර නිලධාරීන් මේ වසරේ උත්සවයේ ආරාධිතයන් අතර විය. සාධාරණ නඩු විභාග සහ නීතියේ ආධිපත්‍යය ප්‍රවර්ධනය කිරීමෙහි ලා දක්වන ලද දායකත්වය පිළිගෙන අගයනු වස්, සිරකරුවන්ගේ පවුල්වලට ද සම්මාන ප්‍රදානය කිරීමට කටයුතු යොදා තිබූ බැවින් මේ වසරේ උත්සවයට සහභාගී වීමට මා තුළ විශේෂ උනන්දුවක් තිබුණි.
අධිකරණ නියෝගය සහ එහි බලපෑම
මහනුවර අතිරේක මහේස්ත්‍රාත්වරයා විසින් මහනුවර පොලිසියේ ඉල්ලීමට අනුකූලව ඉහත කී උත්සවය පැවැත්වීම තහනම් කරමින් නියෝගයක් ලබා දී ඇති බව මට දැනගන්නට ලැබුණු අතර, එය මගේ ඉමහත් පුදුමයට මෙන්ම කලකිරීමට තුඩු දුන් කාරණයක් විය. එම අධිකරණ නියෝගය අපරාධ නඩුවිධාන සංග්‍රහයේ 106(1) වගන්තිය යටතේ පනවා තිබූ අතර, ඉන් කියැවෙන්නේ “මහේස්ත්‍රාත්වරයෙකුගේ මතය අනුව, වහාම වැළැක්වීම හෝ හදිසි ප්‍රතිකර්ම යෙදීම යෝග්‍ය වන අවස්ථාවල දී, එක්තරා ක්‍රියාවකින් වැළකී සිටින ලෙස හෝ තම සන්තකයේ තිබෙන හෝ තම කළමනාකාරීත්වයට යටත් එක්තරා දේපලක් පිළිබඳව යම්කිසි පියවරක් ගන්නා ලෙස යම් තැනැත්තෙකුට විධානයක් කිරීමෙන්, නීත්‍යානුකූලව සේවයේ නියුක්ත කර ලැබ සිටින යම් තැනැත්තෙකුට සිදුවන බාධකයක්, කරදරයක් හෝ හානියක් හෝ එවැන්නක් සිදුවීමේ අවදානම හෝ මනුෂ්‍ය ජීවිතයට, සෞඛ්‍යයට හෝ ආරක්ෂාවට සිදුවන අනතුරක් නැතහොත් කැරැල්ලක් හෝ කලහයක් වැළකීමට ඉඩ ඇතැයි හෝ එය වැළකීමට ඒ විධානය තුඩු දේ යැයි මහේස්ත්‍රාත්වරයා විසින් සලකනු ලැබුවහොත්, ඒ ක්‍රියාවෙන් වැළකී සිටින ලෙසට මහේස්ත්‍රාත්වරයා විසින් ඒ තැනැත්තාට එසේ විධානයක් කරනු ලැබිය හැක්කේය” යනුවෙනි. කෙසේ වුව ද, දෙසැම්බර් 9 වැනි දින ලබාදුන් අධිකරණ නියෝගයේ සඳහන් වන්නේ විවිධ ජනවාර්ගික ප්‍රජාවන් අතර අසමගිය ඇති කිරීමට ඉඩ ඇති බවයි. ඉන් පසුව එළඹි දිනය වූ දෙසැම්බර් 10 වැනි දින HROK විසින් මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට කරුණු දැක්වීමක් කළ අතර මධ්‍යම පළාත භාර ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා (SDIG) ද හමු වී, උත්සවයේ ස්වභාවය සහ පසුබිම පිළිබඳව කරුණු විස්තරාත්මකව ඉදිරිපත් කරන ලදී. නමුත්, අධිකරණ නියෝගය බලරහිත නොකරන ලද අතර, අවාසනාවකට උත්සවය පැවැත්වීමට නොහැකි විය. මහනුවර මානව හිමිකම් කාර්යාලයට (HROK) අනුව, පොලිසියේ සැකය හෝ වැටහීම වූයේ ඔවුන්ගේ උත්සවය නීති විරෝධී නොවනමුත්, උත්සවය පැවැත්වීම පිළිබඳව අසතුටු සමහර බාහිර පුද්ගලයන් බාධා හෝ කලබලකාරී තත්ත්වයක් ඇති කළ හැකි බවයි.
කෙසේ නමුත්, එහි අධ්‍යක්ෂවරයා සහ කාර්ය මණ්ඩලය මුහුණපෑ බරපතලම උභතෝකෝටිකය වූයේ මේ උත්සවයට සහභාගී වීමට පෙරුම් පුරමින් සිටි සිරකරුවන්ගේ පවුල්වලට හදිසියේ සිදු වූ මේ වෙනස පිළිබඳව විස්තර කරන්නේ කෙසේද යන්නයි. එම සිරකරුවන්ගේ පවුල් මෙවැනි අගය කිරීමක් ලබන්නේ ප්‍රථම වතාවටයි. සමහරු ඒ සඳහාම නව ඇඳුම්-ආයිත්තම් මිල දී ගෙන සිටි අතර, දුරබැහැර සිටි සමහරු ඒ වන විටත් නිවසින් පිටත් වී හෝ පිටත් වීමට සූදානම්ව සිටි හෙයින් ඔවුන්ව නැවත හරවා යැවීමට සිදු විය.
මේ පිළිබඳව වාර්තා කළ සමහර මාධ්‍ය වාර්තා අතිශය පක්ෂපාතී හා වෘත්තීයමය නොවන ඒවා විය. ඒවායේ අඩංගු වූ වැරදි හා නොමඟ යවනසුළු තොරතුරු නිසා HROK හෝ එහි අධ්‍යක්ෂ සහ කාර්යමණ්ඩලය සහ අදාළ සම්මානිතයන් කෙරෙහි ප්‍රකෝප කිරීම්, විරෝධය හා ප්‍රචණ්ඩත්වය ඇති කිරීමට හේතුපාදක වන්නට ඉඩ තිබිණි. සිදුවීමට සම්බන්ධ මූලික පාර්ශවයක් වූ HROK වෙතින් ඒ පිළිබඳව විමසීමක් කිරිමට තරම්වත් අවම මාධ්‍ය සදාචාරයක් අනුගමනය කිරීමට එම මාධ්‍ය ආයතන හා මාධ්‍යවේදීන් අසමත් වූහ. සම්මානයට පාත්‍ර වීමට තේරුණු පුද්ගලයන් මේ මාධ්‍ය වාර්තා නිසා වැඩිමනත් අපහසුතාවන්ට හා කම්පනයට මුහුණ පෑවෝය. ජනප්‍රිය ධාරාවේ දිනපතා සිංහල පුවත්පතක පළ වූ මාධ්‍ය වාර්තාවක් නිසා එක් සිරකරුවෙකුගේ දියණියක් කඳුළු සලා හැඬුවාය. තම දරුවාගේ සීයා සිරභාරයේ පසුවීම නිසා තම දරුවා ද වෙනස්කොට සැලකීමට හා ගර්හාවට ලක්වේවිදැ’යි ඇය අසන්නීය.
සිරකරුවන්ගේ පවුල් අත්විඳින අරගල හඳුනාගැනීම හා පිළිගැනීම
“සිරකරුවන් ද මනුෂ්‍යයෝ ය” යනුවෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ විශාලතම බන්ධනාගාරයේ ඉදිරි බිත්තියේ පාඨයක් ප්‍රදර්ශනය කොට තිබේ. බන්ධනාගාර තුළ පවතින්නේ එම පාඨයට බොහෝකොටම ප්‍රතිවිරුද්ධ යථාර්ථයක් වුවත්, එය අත්‍යාවශයෙන්ම වැදගත් මූලධර්මයකි. නමුත් සිරකරුවන්ගේ පවුල් මුහුණපාන අභියෝග සලකන විට, “සිරකරුවන්ගේ පවුල් ද මනුෂ්‍යයෝ ය” යන තේමාව ද ජනප්‍රිය තලයට ගෙන ආ යුතු අදහසක් වීම බැහැර කළ නොහැකි අවශ්‍යතාවකි.
බන්ධනාගාරවලට ආ-ගිය, හිටපු සිරකරුවන් මුණගැසුණු සහ සමහර සිරකරුවන්ගේ පවුල් සමග සමීපව කටයුතු කළ අයෙකු ලෙස, ඔවුන් මුහුණපාන බොහෝ අභියෝග මෙන්ම පවුල, අසල්වාසීන්, සමාජය, මාධ්‍ය, නීතිය සහ දේශපාලනය ආදී නොයෙක් විෂය පථයන් තුළට ඇතුළත් වන ඔවුන්ගේ අරගල මධ්‍යයේ ඔවුන් ප්‍රදර්ශනය කර ඇති ධෛර්යය සහ අධිෂ්ඨානය ප්‍රසාදයෙන් යුතුව අගය කළ යුතු බව මා අවබෝධ කරගත් කාරණයකි.
බන්ධනාගාරගත බහුතරය සැකකරුවන් වන අතර, අපේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව හා ජාත්‍යන්තර සම්මතයන් අනුව ඔවුන් අධිකරණ ක්‍රියාදාමයකින් වරදකරුවන් වන තෙක් නිර්දෝෂී බවට පූර්ව නිගමනය කළ යුතුය. බොහෝ සැකකරුවන් බන්ධනාගාරගත කොට ඇත්තේ රිමාන්ඩ් භාරයට පත් කිරීම සාමාන්‍යකරණය වී, ඇප ලබාදීම ව්‍යතිරේකය වූ තත්ත්වයක වීමත්, ඇප ප්‍රදානය කළ විට ඊට සරිලන ඇප තැබීම සඳහා හැකියාවක් නොමැති වීමත් ය. තවත් බොහෝ අය බන්ධනාගාරගත වී ඇත්තේ සුළු අපරාධ සඳහා නියම වූ දඩ මුදල් ගෙවිය නොහැකියාව නිසා ය. දීර්ඝකාලීන බන්ධනාගාරගත වීම් සඳහා තවත් හේතුවක් වන්නේ නඩු විභාග ආරම්භ කිරීම සඳහා සහ අවසන් කිරීම අතරතුර වසර ගණනක් ගත වීමයි. මෑතක පළ වූ මාධ්‍ය වාර්තාවලින් සඳහන් කළේ ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ අත්තඩංගුවට පත් සැකකරුවෙකු වසර 15ක් පුරා බන්ධනාගායේ රඳවා තබාගැනීමෙන් පසු, දින කිහිපයකට පෙර නිදොස් කොට නිදහස් කළ බවකි. ත්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ අත්තඩංගුවට පත් රැඳවියන් වසර ගණනක් රඳවා තබාගැනීමෙන් පසු නිදහස් කිරීම හෝ නිදොස් කොට නිදහස් කළ අවස්ථාවලින් රැසකින් මේ එකක් පමණි. එමෙන්ම, ජීවිතාන්තය දක්වා සිරදඬුවම් හෝ මරණ දඬුවම ලබාදෙමින් වඩාත් බරපතල අපරාධ සඳහා වරදකරු කළ පුද්ගලයන් ද සිටින බව අමතක නොකළ යුතුය.
සිදුකළ හෝ සිදුකළ බවට චෝදනා නගා ඇති අපරාධ සඳහා එම චූදිතයන්ගේ හෝ සැකකරුවන්ගේ දරුවන්, දෙමව්පියන් සහ පවුලේ අනෙකුත් සාමාජිකයන් දණ්ඩනයට ලක්නොවිය යුතු නමුත්, ඔවුන් ද අවසානයේ එම අපරාධ හෝ චෝදනාවල වින්දිතයන් බවට පත්වේ. යම් පුද්ගලයෙකු සිරකරුවෙකු වී ඇති කාරණය කුමක් වුවත්, පවුලේ සාමාජිකයන් බොහෝ අභියෝගවලට මුහුණ දීමට සිදුවෙයි. මිනිත්තු කිහිපයක හමුවීමක් සඳහා දුරබැහැර ගමන් යාමට සිදුවීමත්, බොහෝ බන්ධනාගාරවල සිරකරුවන් හා ඔවුන්ගේ පවුල් අතර හමුවීම් මානුෂීය ලෙස සිදුකිරීමට ද අවසර ලැබෙන පරිදි නිසි විධිවිධාන යොදා නොමැති හේතුවෙන් සිරකරුවන් මුණගැසීමට යාම යනු අතිශය දුෂ්කර ක්‍රියාවකි. පවුලේ සාමාජිකයන් හමුවීම ද කොවිඩ්-19 නිසා අවලංගු හෝ සීමිත කරන ලදී. විශේෂයෙන්ම බන්ධනාගාර තුළ කොවිඩ්-19 පැතිරීම, පසුගිය සතියේ බදුල්ල බන්ධනාගාරය තුළ සිදු වූ පහරදීම, සහ 2020 වසරේ මහර දී හා 2012 වසරේ වැලිකඩ දී සිදු වූ මිනීමැරුම් ආදී අර්බුදකාරී කාලවල දී සිරභාරයේ සිටින තම පවුලේ සාමාජිකයන්ගේ තත්ත්වය කෙබඳුදැයි දැනගැනීම සඳහා ඒ පවුල් නොඉවසිල්ලෙන් සිටිති. බොහෝ සිරකරුවන් ඔවුන්ගේ පවුල් වෙනුවෙන් ආදායම් උපයන්නන් වූ අතර, හදිසියෙන් තම පවුලේ ආදායම් උදෙසා වෙනත් ක්‍රමවලට යොමුවීමට එකී පවුල්වලට සිදු වේ. පවුලෙන් වෙන් වීම මානසික හෝ චිත්තවේගාත්මක අසහනයට ද මඟපාදයි. සමාජයෙන් එල්ල වන අපවාද, විශේෂයෙන්ම මත්ද්‍රව්‍ය සහ ත්‍රස්තවාදය සම්බන්ධ චෝදනා සඳහා සිරගත කළ අය මෙන්ම ඔවුන් ජනවාර්ගික හා ආගමික සුළුතරය වන විට, එල්ල වන සමාජීය අපවාද එම පවුල් කෙරෙහි දැඩි බලපෑමක් එල්ල කරයි. වයෝවෘද්ධ දෙමව්පියන් හා දරුවන් බරපතල ලෙස එම නිසා අසහනයට, අපහසුවට පත් වේ. බන්ධනාගාරගත අයගෙන් බහුතරය පුරුෂයන් වන බැවින්, ලිංගික හිරිහැර කිරීම් ඇතුළුව බොහෝ අභියෝගවලට මුහුණපෑමට කාන්තාවන්ට සිදු වේ.
මානව හිමිකම් දින සැමරුම් උත්සවයේ දී අගය කිරීමක් ලැබීම සඳහා සුදුසු යැයි තෝරාගත් පුද්ගලයන් විසිදෙදෙනාගෙන් විසිඑක්දෙනෙකුම (21/22) මව්වරු, භාර්යාවන්, දියණියන් සහ සහායකයන් යන විවිධ භූමිකාවන් ඇති කාන්තාවන් වීම කැපීපෙනුනි. එවැනි විශිෂ්ට පුද්ගලයන් කණ්ඩායමක් අගය කිරීම සඳහා සම්මාන ලබාදීම හරහා ඔවුන්ගේ පවුලට පමණක් නොව සමස්ත සමාජයටම ඔවුන් ලබාදුන් දායකත්වය පිළිගැනීමත්, ඔවුන්ට උරුම ගරුත්වයත් තහවුරු කිරීමටත් ඉඩ සැලසේ. මෙරට විවිධ ප්‍රදේශවලින් පැමිණෙන විවිධ ජනවාර්ගික කණ්ඩායම්වලට අයත් වූව ද, මේ කණ්ඩායම වසර ගණනක් පුරාවට එක්ව කටයුතු කරමින්, සමාජය තුළ ජනවාර්ගික සමගිය ප්‍රවර්ධනය කිරීමෙහි ලා පෙන්විය හැකි විශිෂ්ට උදාහරණයකි.
මානව හිමිකම් දෘෂ්ටිකෝණය
2021 දෙසැම්බර් 6 වැනි දින, එනම් අධිකරණ නියෝගය ලබාදීමට දින තුනකට පෙර, SC FR 9/2011 උපුටා දක්වමින් SC FR 531/2012 දරන නඩුවේ දී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් තීන්දු කරන ලද්දේ සැකකරුවෙකු වෙනුවට ඔහුගේ/ඇයගේ බිරිඳ හෝ සැමියා හෝ පවුලේ සාමාජිකයෙකු හෝ වෙනත් ඥාතියෙකු අත්තඩංගුවට ගැනීම හා රඳවා තබාගැනීම යනු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවෙන් තහවුරු කොට ඇති අයිතිවාසිකම් උල්ලංඝනය කිරීමක් බවත්, එවැනි ක්‍රියා හෙළාදැක, අධෛර්යමත් කළ යුතු බවත් ය. යම් පුද්ගලයෙකු විසින් සිදුකරන්නට ඇති හෝ සිදුකළ බවට සැක කෙරෙන ඕනෑම අපරාධයක් වෙනුවෙන් ඔහුගේ/ඇයගේ පවුලේ සාමාජිකයන් වගකිවයුතු හෝ දඬුවම් ලැබිය නොයුතු බවට වූ පුළුල් මූලධර්මය මින් විදහා දැක්වේ. අගය කිරීමක් ලැබීම සඳහා සුදුසු යැයි තෝරාගත් පුද්ගලයන්ට එම අවස්ථාව අහිමි කරන්නේ ඔවුන්ගේ පවුලේ සාමාජිකයන් විසින් යම් අපරාධ කළ බැවින් හෝ එසේ කළ බවට චෝදනා නගා ඇති නිසා නම්, එය එකී මූලධර්මය කඩකිරීමක් බව පැහැදිලිව පෙනී යයි.
මානව හිමිකම් දිනය සැමරීම සඳහා වූ උත්සවයක් සංවිධානය කිරීම යනු අපේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව සහ ජාත්‍යන්තර මානව හිමිකම් නීතිය මඟින් තහවුරු කළ අදහස් ප්‍රකාශනයේ සහ රැස්වීමේ නිදහස ප්‍රායෝගිකව ක්‍රියාවට නැංවීමකි. එවැනි සමාජීය වශයෙන් වැදගත් සහ යුක්තිසහගත උත්සවයකට එරෙහිව යම් පුද්ගලයෙකු හෝ කණ්ඩායමක් විසින් අනීතික ක්‍රම හරහා බාධා කිරීමට සැලසුම් කරන්නේ නම්, එවැනි බාධා වළක්වමින්, එසේ බාධා කරන හෝ බාධා ඇති කළ හැකි පුද්ගලයන්ට එරෙහිව නෛතික ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමත්, අදාළ උත්සවය බාධාවකින් තොරව පවත්වාගෙන යාම සඳහා සුදුසු ආරක්ෂිත පරිසරයක් නිර්මාණය කිරීම පොලීසියේ වගකීමක් වේ.
නුදුරු අනාගතයේ දී එකී උත්සවය කිසිදු බාධාවකින් තොරව පැවැත්වීමට පොලීසිය හා අදාළ බලධාරීන් ඉඩ ප්‍රස්ථාව ලබාදෙනු ඇතැයි මා බලාපොරොත්තු වන අතර, සිරකරුවන්ගේ පවුල්වල අරගලය අගය කරමින් සිරකරුවන් මෙන්ම ඔවුන්ගේ පවුල් ද මනුෂ්‍යයෝ ය යන අදහස ප්‍රවර්ධනය කිරීමට එම උත්සවයට සහභාගී වීමට මම ද එක්වෙමි.
රුකී ප්‍රනාන්දු | Ruki Fernando
(*රුකී ප්‍රනාන්දු විසින් දෙසැම්බර් 19 වැනි දින මුල්වරට https://groundviews.org/2021/12/19/families-of-prisoners-are-human-beings/ හි ඉංග්‍රීසි බසින් පළකෙරුණු ලිපියේ සිංහල පරිවර්තනය)
