කරන්ට් නුදුන්නෙන් ලැයිමක හිටි හන්දා
අඳුරු ගුහාවක හරියට දුක් වින්දා
තහඩු වහලෙ හිල් අතරින් වෙක් රන්දා
හඳට වැඩිය හඳ එළියට පෙම් බැන්දා
ඉරද බඩ ගගා සැඟවෙන ඇසිල්ලේ
බරට අඩි තබා නගරෙට විදිල්ලේ
කෙවිට ගසාගෙන සෙනෙහෙන් කිහිල්ලේ
බුබුළු මලින් මල බඹරෙක් ඉගිල්ලේ
විදුලි කොටා වැසි වැස්සෙන් තෝන්තුව
විදුලි රැහැන් පට හොන්දු මාන්දු
කෙවිට තුඩු අගින් විදුලිය කාන්දුව
උස්සා පොළොවෙ ගැහුවයි අපෙ සාන්තුව
අඳුර ගලාගෙන විත් තැන තැන රන්දා
පඳුරු ලලා වැඩුනයි නුඹ නැති හන්දා
විදුලි සැරෙන් පියඹන රූ කොයිබින්දා
විදුලි කණුත් හිස බර කර ඉකිබින්දා
නිවන පතන මණ්ඩලයේ බැනර් වල
කඳුළු වැලක් ඇඳ තිබුනයි ගලන්නට
ලැයිමෙ අඳුර මැද වැළපෙන දෙ ඇස් වල
ගලන ගලන හැම කඳුළෙම කරන්ට් එක
මහත්තුරුත් දෙණ ළඟ උැස් මහත්කර
රාත්තිරිය දුළවන්නයි පොරොන්දුව
ගහක් ගලක් වන් මිනිහෙක් වහන් කළ
ඉතින් නුදුන්නත් කම් නෑ කරන්ට් එක
මංජුල වෙඩිවර්ධන
