(ද්‍රවිඩ එක්සත් විමුක්ති පෙරමුණේ සභාපති ආනන්දසංගරී සමඟ ජීටීඑන් වෙබ් අඩවියේ නඩරාජා ගුරුපරන් සමඟ කරන ලද ජූනි 28 දින සංවාදය ඇසුරෙන් සකස් කරන ලද්දේ එස්.ඩී.) 
ශ්‍රී ලංකාවේ වත්මන් තත්ත්වය අනුව රට ඉක්මණින්ම හමුදාකරණය වූ රටක් බටට පත්වනු ඇතයි සිතමි. එමගින් උදාවෙමින් තිබෙන්නේ භායනක තත්ත්වයකි.’
දෙමළ ජනතාව ජනතාව නිදහසේ ජිවත් වූ ඉඩම්වල හමුදා කඳවුරු ඉදිකරමින් තිබෙනවා. ඉන් සිදුවන්නේ ඔවුන්ගේ සංවර්ධනයට බාධා කිරීමක්. එයින් ඇතිවන යහපතක් හෝ සංවර්ධනයක් නැත. හමුදාව ඇතැම් ඉඩම් අත්පත් කරගෙන ඒවා රජය කොටින්ගෙන් අත්පත් කරගත් ඉඩම් බව කියනවා. එබැවින් ඒවා දෙමළ ජනයාගේ නොවේ යැයි පැවැසීම කිසිසේත් සාධාරණ නොවේ. මේ ඉඩම් බොහෝමයක් ඉතා වටිනා ඉඩම්ය. විශේෂයෙන් සඳහන් කරන්නේ නම් කිලිනොචිචිය නගරයේ පිහිටි ව්‍යාපාරික ස්ථානය එවැන්නකි. හමුදාව ඇත්ත දැනගෙන නොදැනුවත් සේ රඟපානවා යැයි සිතෙයි. කොටි සංවිධානය ද බොහෝ ඉඩම්, නිවාස ගොඩනැගිලි බලහත්කාරයෙන් අත්පත් කරගෙන තිබුණි. එය සත්‍යයි. නමුත් එය දැන දැනත් රජය දැන් කරන අපරාධය කුමක් ද? කොටි සංවිධානය අහිංසක ජනතාවගෙන් බලයෙන් ගත් ඉඩම් හා නිවාස දැන් මේවා නුඹලාගේ නොවේ යැයි ජනතාවට කියමින් හමුදාව අත්පත්කර ගනී. මා අවසන් කාලයේ ජීවත් වූ ඉරනමඩු වැව ආසන්නයේ පිහිටි නිවස පවා දැන් ඔවුන් (හමුදාව) අත්පත් කරගෙන තිබේ.
දැන් බලන විට තිබුණු තත්ත්වයට වඩා වත්මන් තත්ත්වය බරපතල ය. මෙය කබලෙන් ලිපට වැටුනු කතාව වැනි ය.
ජනතාාවට කිසිම සැනසීමක් නැත. කිලිනොච්චියේ කෝවිල් උත්සවයක් පැවැත්වුණි. එහි සිටුවන ලද නන්දි කොඩියද ගලවා ගෙන ගියෝ ය. දෙමළ කෝවිලක මුරුගන්ට පවත්වන උත්සවයක දී නන්දි කොඩිය ගලවා ගෙන යනවා නම් එහි කුමණ උත්සවයක් පවත්වන්න ද? අනෙක කිලිනොච්චියේ කන්දසාමි කෝවිලේ මුරුගන් තවමත් සිටින්නේ කටුකම්බි වැටට පිටිපසින් සිරභාරයේ ය.
ඉරනමඩු වැවට ආරක්‍ෂක දෙවි කෙනෙක් සිටී. ඉරනමඩු කනකාම්බිකයි අම්මන් නමිනි. කිලිනොචිචියේ සිටින ඉරනමඩු වැවෙන් ප්‍රයෝජනය ලබන සියළු ‘දෙනාම වසරකට වරක් එහි පැමිණෙති. නමුත් දැන් එම ස්ථානයට වෙනත් දෙවි කෙනෙක් පැමිණ සිටියි. (බුදු) පිළිමයක් ගෙනත් තැබීම ගැන අපට කිසිම ගැටළුවක් නැත. නමුත් එම පිළිමය එතැන තබා ඇත්තේ අපගේ අයිතිවාසිකම උදුරා ගෙන ය. මෙවැනි මර්දනයකාරී පියවරයන් බොහෝමයක් කිව හැකිය. එයට පැය දෙක තුනක් තරම් අවශ්‍යයි.
ජූනි 23දා ජනතාව තම දරුවන් අතුරුදහන් වී ඇතැයි කිලිනොච්චියේ දී විරෝධතා පවත්වා තිබේ. විරෝධතා කළ පිරිස තුවක්කු රැගෙන වෙඩි තැබුවා ද? බොම්බ ගැසුවා ද? ගල්මුල් ගැසුවා ද? තම වේදනාව කදුළු වලින් පෙන්වා සිටියා පමණ යි. ඔවුන්ටද හමුදා පහර දී තිබේ ලු. අපි කොහේද යන්නේ? මෙය තමයි අද ප්‍රශ්ණය. ජාතික ප්‍රශ්ණය අද වැදගත් නැහැ. මෙවැනි මර්දනයන්ගෙන් නිදහස් වී මුරුන්ගා සහ මංඥඤක්කා ටිකක් කාලා සැනසීමෙන් අපට ජීවත්ටීමට තිබුණ නම් ඒත් සැනසීමක්.’
පීඩාවන් එකක්ද දෙකක්ද? වන්නියේ රැස්වීමක් පැවැත්වීම තහනම් ය. හතර දෙනෙක් එක් වී කථා කරන්නට අවසර නැත. සියලු දේවල් හමුදාවට කිව යුතු ය. විවාහ මංගල්‍යක්ද පැවැත්වීමටත් හමුදාවට දැනුම් දිය යුතුයි. මළ ගෙයක්ද වුවත් එවැනිම යි. කෝවිල් උත්සවයක් වුවත් හමුදාවට දැනුම් දිය යුතුය. මෙහි කුමක්ද සිදුවන්නේ ඔවුන් කවුරුන්ද? දෙවිවරුන් ද?
දැන් මෙම ජනතාවගේ හඟීම කෙසේද කිවහොත් මොවුන්ට (හමුදාවට) වඩා කොටින් හිටියත් කමක් නැහැ වගේයැයි පවසන තත්ත්වයක් තිබේ. ‛මෙවැනි මර්දනයන් කොටින්ගෙන් නම් අපි විඳලා නැහැ’ යැයි ජනතාව පැවැසීමට පෙළඹෙන්නේ නම් අප අසා ගත යුතු ප්‍රශ්ණය නම් ශ්‍රී ලංකාව ගමන් කරමින් සිටින්නේ කොයිබට ද කියා ය.
අපට අවසර දීමට ඔවුන් (හමුදාව) කවුරුන් ද? අද ඇතැම් (දෙමළ) පිරිසක් ඔව්න්ට පක්‍ෂපාතිව සිටින හෙයින් මෙවැනි දේවල්වලට මුහුණ දීමට සිදු වී තිබේ. පසුගිය දිනෙක පලවූ පුවතක මම පැවැසූ කරුණු සියල්ල ඉවත්කර ඔහු හොඳ ළමයා යැයි පැවැසීයැයි සඳහන්කර තිබේ. එහි දී මම රජය ප්‍රශංසා කළ බව වාර්තාකර තිබුණි. මම කොහිදී ද රජයට ප්‍රශංසා කළේ. රජය ජනතාවගේ අයිතිවාසිකම් උදුරාගෙන පාගා දමමිනුයි ඉන්නෙ. ඒ බවය මා කියන්නෙ.
එවැනි තත්ත්වයක මෙම ආණ්ඩු හිතවාදීන් අපට ලොකු හිසරදයකි. ඔහු සමඟ පැමිණියේ නම් සියලු දේවල් කරදෙන බව කියයි. අපට කිසිවෙකුගේ සහතික අවශ්‍ය නැත. අපට අතරමැදියකුත් අවශ්‍ය නැහැ. ඔවුන්ගේ මේ කතා කොතරම් කල් අසා සිටින්න ද?
ඉතිහාසය යළි හැරේවි. වසර 30කට පෙර කුමක් ද සිදු වුනේ? එය දැන් නැවැත සිදුවෙමින් තිබේ. මෙවැනි තත්ත්වයක වසර 300ක් ගියත් නිදහස ලැබෙන්නේ නැහැ. අපි අද ජීවත්වන්නේ නිරන්තර වහලුන් ලෙස ය.
රජයට පක්‍ෂපාතිව රටතුල හෝ විදේශයේ හෝ සහතික දෙන අයට මා කියන්නේ නොදැනුවත්ව කිසිවක් පවසන්න එපා කියලයි. මෙහි ඇවිත් බලන්න. කිලිනොච්චියේ නිවසක නිදහසකින් සැනසීමෙන් ජීවත්වීමට හැකි ද? ජනතාව මෙහි දුක් විඳිමින් සිටින විට රජය ජාත්‍යන්තරයට පෙන්වීමට කරන දේවල් බලා ඔව්හු සහතික දීමට සැරසෙමින් සිටිති. නමුත් දිනෙන් දින වර්ධනය වෙන්නේ හමුදාකරණය යි.
මේ අතරතුර ඇස් බැදීමට මැතිවරණයක් පැවැත්වීමට යයි. නමුත් මැතිවරණ රැස්වීමක් පැවැත්වීමට නොහැක. හතර දෙනෙක් එක්වී කථාකල නොහැක. හදිසි නීතිය තිබා ගෙන සියලු සෙල්ලම් පෙන්වයි. හදිසියක් තිබුණත් නැතත් මෙය තමයි සත්‍යය.
යමකු රජයට විරුද්ධව කථා කිරීමට බයනම් කට පියාගෙන සිටීම වැදගත් ය. නිකම් බොරුවට රජය පසසන්න එපා. රජය ප්‍රශංසා ලැබිය යුතු අන්දමට කටයුතු කරන්නේ නම් මම ප්‍රශංසා කරන්නෙමි. මම රජයට ප්‍රශංසා කර තිබේ.
අද පුවත්පතක පලවූ දේ බලන්න හමුදාව ජන සංඛ්‍යාලේඛන ගැනීමට විරුද්ධව නඩු පවරා තිබේ. නමුත් හමුදාව දිගටම තොරතුරු සංඛ්‍යාලේඛන රැස් කරයි. හමුදාවට කුමකට ද අපගේ ජන සංඛ්‍යා ලේඛන?
යුද්ධය නිමාවී ඇත්නම් හමුදාවට උතුරේ කුමක්ද කරන්නේ? හැම දිස්ත්‍රක්කයට ම දිසා ලේකම් සහ ප්‍රදේශීය ලේකම්වරු සිටිති. නමුත් හමුදාව පුනරුත්ථාපන කටයුතු කරති. දහස්ගණන් ග්‍රාම සේවකයින් ද සිටින විට හමුදාව ද එය කළ යුත්තේ? යාපනය කොහි තිබෙන්නේද යැයි නොදන්නා පිරිස් යාපනයට පැමිණ අපට සේවය කරනවාලු. මෙය සේවයක් නොවේ. අපට වද දීමකි.’
අපට ඔවුන්ගේ සේවාවන් කිසිවක් අවශ්‍ය නැත. ජනතාවට තම පාඩුවේ ඉන්න දෙන්නේ නම් එය ඇති. රජය පැමිණ අපට ගොවිතැන් කරන්නේ මෙහෙම යි, පාර දාන්නේ මෙහෙම යි, ගේට්ටුව අරින්නේ මෙහෙම යි කියා යැයි උගන්වන්න ඕනේ නැත. අප අහසින් කඩා පාත්වුන ජනතාවක්ද? අපට ශිෂ්ඨචාරයක් නැද්ද? ජනතාව සැනසීමෙන් ජිවත්වීමට හරින්න. ඇයි ඔවුන් පාග ගෙන ඉන්නේ? හමුදාවට කුමකටද ලියා පදිංචියක්? ඇයි රජය කී දෙනෙක් මරුනේ දැයි සංඛ්‍යාලේඛන ගැනීමට දන්නේ නැද්ද? දැන් ප්‍රකාශ කරන්නේ අතුරුදහන්වූ පිරිසගේ තොරතුරු රහසිගතව ඥතීන්ට පමණක් ලබාදෙන බවයි. පරිගණකයේ දන්ත සටහන් කළ විට සියළු දෙනාටම සොයා බලන්න පුලුවන් නේද?
ආණ්ඩුවට සහයෝගය දක්වන දෙමළ පිරිස්වලට අපි කියන්නේ අපව විනාශකරන පිරිසට එක් වී ගින්දරට තෙල් වත්කරන්නේ නැතුව පැත්තකට වී සිටීම හොඳයි කියලයි.
